Opis

Wszystkie aspekty systemu opieki zdrowotnej muszą być przeszkolone i przygotowane dla pacjentów po poważnym kryzysie. Badanie U-M analizuje najlepsze praktyki jednego ze szpitali. Mieć nadzieję na najlepsze. Przygotuj się na najgorsze. Niewielu zna powiedzenie lepiej niż liderzy służby zdrowia, którzy po najgorszej w historii masowej strzelaninie w kraju, coraz bardziej koncentrują się na gotowości na sytuacje kryzysowe i kryzysowe.

Właśnie dlatego reakcje szpitali na tragedie, takie jak ta w Orlando na Florydzie, są badane z perspektywy czasu, aby zebrać najlepsze praktyki i wyciągnięte wnioski, aby można je było zastosować w przyszłych okolicznościach.Lekarze z University of Michigan niedawno współpracowali z tajwańskimi kolegami z Chang Gung Memorial Hospital w jednym z takich badań, które badały reakcję największego tajwańskiego szpitala na incydent z 2015 roku, który trafił na międzynarodowe nagłówki: pożar parku rozrywki, w którym zraniono prawie 500 osób, z których wiele poważnie.

„To było tragiczne, głośne wydarzenie, nieporównywalne z żadnymi innymi katastrofami, jakie widzieliśmy w literaturze na temat poważnych oparzeń – ale pokazało skuteczność tajwańskiego programu gotowości na wypadek katastrof” – mówi dr Kevin Chung, który jako ordynator chirurgii ręki na UM prowadził badanie. jak działa szpital

Artykuł Chunga, opublikowany w czerwcowym wydaniu Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej, opisuje, w jaki sposób przemyślane planowanie awaryjne w szpitalu Chang Gung Memorial Hospital w Taipei uratowało życie. Dostarcza również krytycznych informacji, które mogą mieć szerokie konsekwencje dla szpitali na całym świecie. Mówi Chung: „Chcieliśmy podzielić się naszym wspólnym zrozumieniem wyjątkowej sytuacji”.

Oto kilka kluczowych wniosków z raportu:

Kryzysy często przychodzą bez ostrzeżenia. Pożar miał miejsce 27 czerwca 2015 roku podczas wieczornego koncertu w tajwańskim parku wodnym Formosa Fun Coast. Pozorna przyczyna: drobny kolorowy proszek rozproszył się po tłumie, który w jakiś sposób podpalił, otaczając uczestników płomieniami. W sumie 499 osób zostało rannych i leczonych w 48 szpitalach. Według raportu, Chang Gung przyjął ostatecznie 49 pacjentów, z których 17 doznało poparzeń na ponad 50% ich ciał.Komunikacja jest kluczowa.

Wybuch nastąpił o 20:30. W ciągu kilku minut krajowe centrum operacji kryzysowych Tajwanu pracowało nad koordynacją usług karetek w sieci szpitali w kilku miastach.„Kluczowym elementem udanej reakcji było natychmiastowe uruchomienie przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej systemu zarządzania masowymi wypadkami na Tajwanie” – czytamy w artykule Chunga. „Oni [Centrum Operacji Ratunkowych] osobiście skontaktowali się z oddziałami oparzeń i oddziałami intensywnej terapii tych szpitali, powiadamiając ich o spodziewanym przybyciu pacjentów z masowymi oparzeniami”.

Leczenie zespołowe działa. Po powiadomieniu o kryzysie Chang Gung zmobilizował ponad 330 lekarzy, pielęgniarek, ratowników medycznych i administratorów. Przydzielono wyznaczone zespoły medyczne złożone z chirurgów, rezydentów i pielęgniarek — około ośmiu do 10 członków personelu na pacjenta, w zależności od potrzeb.

„Przydzielenie określonych zespołów medycznych… było istotnym elementem szybkiej reakcji szpitala na katastrofy” – napisali autorzy. „Techniki te pozwalają na szybką selekcję pacjentów w szpitalu i przeniesienie na oddziały intensywnej terapii, aby otrzymać dalszą opiekę medyczną”.Praktyka się opłaca. Przypadkowo, zaledwie pięć dni przed katastrofą, kierownictwo szpitala Chang Gung zorganizowało ćwiczenia próbne hipotetycznego scenariusza wybuchu chemicznego w ramach procesu akredytacji Joint Commission International. Kiedy wydarzyła się prawdziwa katastrofa, role i obowiązki były dobrze znane.

„Ponieważ przeszli to ćwiczenie, wszyscy wciąż pamiętali o tym” – mówi Chung.

„Bez planowania nie ma absolutnie żadnej możliwości, aby jakakolwiek instytucja mogła zarządzać liczbą pacjentów, których przyjęli i skutecznie ich leczyć”. Planowanie ratuje życie. Wśród 499 ofiar we wszystkich zaangażowanych szpitalach było 12 ofiar śmiertelnych; żaden nie wystąpił w ciągu pierwszych 48 godzin. Z 49 ofiar leczonych w Chang Gung, dwie zmarły. Biorąc pod uwagę zakres sytuacji, tak niskie liczby odzwierciedlały skuteczność istniejących procedur.

„Wskaźnik śmiertelności z powodu tego rodzaju ciężkich oparzeń jest zazwyczaj niezwykle wysoki – powyżej 50 procent – więc ich wyniki były niewiarygodne, biorąc pod uwagę okoliczności” – mówi Chung. „Pomyślna ewakuacja na Tajwanie pokazuje, że skuteczne metody zarządzania mogą być skuteczne w sytuacjach z drastycznie większą liczbą pacjentów po urazach, niż wcześniej przewidywano”. Jeszcze cztery wskazówki

 

Upewnij się, że liderzy IT i komunikacji są włączani do komitetów planowania katastrof

• Dostosuj zasady komunikacji do aktualnych technologii, potrzeb lekarzy i pacjentów oraz różnych scenariuszy katastrof, w tym aktywnych strzelanek
• Trzymaj pod ręką dodatkowy zapas smartfonów i strategicznie umieszczaj je w określonych jednostkach do użytku tylko w nagłych wypadkach
• Nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka; zawsze miej plan B, C i D

Ostatnie słowo. Ostatecznie komunikacja kryzysowa polega na zaspokajaniu potrzeb personelu, pacjentów i ich opiekunów. Jak zauważył Shannon „Naszym priorytetem w każdej sytuacji kryzysowej jest wspieranie i łączenie ludzi, którzy wykonują najważniejszą pracę. Może się okazać, że kręcimy się wokół, próbując wszystko naprawić, ale naszym celem zawsze powinno być pomaganie wszystkim, którzy opiekują się pacjentami”.